Christian von Wolff

1679-1754

 

 

            Alman Düşünürü.. İdealist Metafizikçi,

               Thomasius (ö.1728) in kurduğu Halle Üniversitesi’nde Profesör’dü. Sistemleştirdiği Öğreti Leibniz-Wolf Öğretisi diye anılır.

               Leibniz (ö. 1716) Öğretisinden Metafizik bir Teleoloji çıkardı. Skolastiği yeniden gözdengeçirdi ve Sistemleştirdi. Evren’deki Genel Uyumu ve Bağıntılılığı Tanrı’nın Amaçlarıyla belirlenmişti. Felsefe’yi Mantık Yasaları’na indirgedi ve Çelişmezlik İlkesi’nin bütün Felsefi Sorunları çözümleyeceğini savundu. Leibniz Öğretisi’nin Sağlam Diyalektiğini  ikmal ederek

               Bir Aydınlanmacı olarak Ülkesine büyük Hizmeti oldu. Herşeyden önce Rasyonalist’ti. Hatta bu yüzden kendisini çekemeyen Profesörler’in Düzenleriyle ve böylesine bir Rasyonalizm’in Ateizm’e vardıracağı gerekçesiyle bir ara Üniversite’den de uzaklaştırıldı.

               Felsefe’nin Pratikte işe yaramasını, İnsanları Mutlu etmesini, açık ve seçik Bilgiler’e vardırmasını istiyordu. Bir çok Felsefe Terimleri (örneğin Monizm) yapmış, birçok Felsefe Terimleri’ni de Almancalaştırarak Alman Dili’ni Alman Üniversiteleri’nde Kesin olarak kabul ettirdi. Böylece Alman Düşüncesi’nin Olağanüstü Gelişmesini sağladı. Latinceciler buna karşı çıkıyorlardı.

               (Düşünce Dil Diyalektiği gereğince Düşüncenin Gelişmesi Dilin Gelişmesine Bağlı’dır. Dilin gelişebilmesi demek türetebilmesi demektir)

 

               Eserleri:

               -Philosohia Rationalis,[1]

               -Philosophia Prima, [2]

-Psychologia Empirica, [3]

               -Cosmologia Generalis, [4]

-Pyschologia Rationalis, [5]

               -Theologia Naturalis, [6]

               -Philosophia Naturalis, [7]

               -Jus Naturae, Jus Gentium, [8]

               -Vernündtige Gedanken von den Kraeften des menschlichen Verstandes, [9]