Arius (Areios, Areus),
İskenderiyeli
280-336
Hristiyan Düşünür Papaz..
Patristik Dönem’de Rasyonalist’ti.
Lukianos’un Öğrencisi’ydi.
İskenderiye’de Dersler vererek Büyük İlgi gördü. Önce bir
hayli yüceltildi, sonra Kostantinopolis ve Nikia’da toplanan
Konsiller O’nu İlliria’ya sürdü.
Ariusculuk adıyla
yayılan ve uzun süre etkisini sürdüren Düşünceleri Kilise’yi
ikiye ayırdı. Böylece Roma İmparatorluğu’nda karışıklıklar
çıktı. Kilise Düşünürü
Augustinus,
O’nun Düşüncelerini çürütmeye çalıştı.
Eseri:
-Thaleia,
ARİUSÇÜLÜK
İskenderiye’li
Papaz Arius’ün Hristiyanlık Anlayışı.. Papaz Arius
Ariusculuk Adlarıyla anılan Düşünceleri, Hristiyanlık
Filosofisi’nde çok önemli bir yer kaplar. Kilise’yi Yüzyıllar
boyunca uğraştırmış, Augustinus
gibi birçok Kilise Babalaraını kendisini çürütebilmek için
çaba harcamaya zorlamıştır. Arius, Metafizik Düşünce
Sistemi içinde Rasyonalist bir Anlayışla şöyle der:
‘Baba-Oğul-Kutsal Ruh Üçlemesi
Hristiyanlığı Üçtanrıcılığa
’a
götürür. Buysa, hala sürüpgitmekte olan Grek Politeizmi’nin
bir başka Biçimidir. Geleneksel Üçleme’de birbiriyle
kaynaşmış bir Güçler Eşitliği ileri sürülmektedir. Oysaki
eldeki İnciller’in açık Anlamı Baba’yı Tektanrı
olarak belirtir. Oğul (İsa) bir Tanrı
değil, Baba (Tanrı)nın yarattığı bir Varlık’tır. Bu da
O’nun Baba’nın Gücü’yle Eşit bir Güç’te olmadığını
açıklar. Pek bellidir ki Baba’yla Oğul aynı
Töz’den değildirler, aynı Töz’den olsalardı aynı
derecede Yetkin olmaları gerekirdi. Buysa Eşit Güç’te iki
Tanrı kabul etmek demektir ve Politeizm’dir. Kaldı ki
Kutsal Ruh
Değişmez ve Bölünmez. Öyleyse pek açıktır ki Tanrı O’nu Oğluna
geçiremez, bölemez. Kutsal Ruh, Tanrı’nın İçkin
Niteliği ve Tanrılık Gücü’dür, yani O’ndan ayrı ve onun
dışında bir Güç değildir. Oğul, Sonsuz değil Sonlu’dur;
Yaratan değil, Yaratılan’dır; Etkin değil,
Edilgin’dir; Neden değil Sonuç’tur.
İnciller bize Tektanrı olduğunu ve bu Tanrı’nın da
Kutsal Ruh olduğunu söylemektedir.’
Arius’un
bu Düşüncesi o Çağd’a ileri sürülen Tritheisme akımına
karşı bir Tepki’dir.